شهید یوسفی را فراتر از حزب سیاسی و بیشتر از یک سیاستمدار باید شناخت!

شهید حسین علی یوسفی سیاستمدار صادق و دلسوز که همیشه در فکر مردمش بود و با مردمش می زیست. سا لیان طویل وپر فراز و نشیب را برای دفاع از عدالت اجتماعی، حقوق شهر وندی و هو ئیت اقلیتی و کرامت مردمش تلاش کرد. با مبارزهء صلح آمیز در شگوفایی نمودن فرهنگ و باور عدالت اجتماعی-کشوری، آزادی اندیشه و حقوق اقلییتها، عزت مردمش و برابری همه زیر لوای قانون تا آخرین دقایق حیاتش ادامه داد و فعالیت کرد. مبارز مرد آزاد اندیش که به انسان و ارزشهای انسانی سخت معتقد و به دموکراسی و دخالت مردم در سر نوشتشان اهمییت زیاد قائل بود به مبارزه عدم خشونت عمیقا اعتقاد داشت و تا آخرین ایام عمرش به آن پا بند و بلاخره قربانی همین اهداف ولای انسانی اش گردید.
شهید یوسفی نه تنها یک سیاستمدار و یا رهبر یک حزب سیاسی بود، بلکه یک اکادمیک و تحلیل گر، سخنور توانا، نویسنده و شاعر خوش ذوق ، هنر مند با استعداد با طبع شوخ بود . کسی که با اعتماد به نفس سر شارش اشخاص متعدد را در خود پرورانده بود، فردی چندین جنبه ای که جهت های روشن و خوب را باز تاب میداد.
دوست من! سخن تنها از شهادت شخص نیست و نه خواستیم مرثیه خوان این حادثه تلخ باشیم، سخن از خود باوری و شناخت هست، سخن از یک سوال هست و یک پرسش! نه حرف از آن هست که دموکراسی پاکستان را محکوم و ملت و مردم عامه پاکستان را به تهمت بسته و مقصیر بدانیم و نه شکایت گر به در گاه حق هستیم، بلکه با قامت راست و استوار تر از گذشته هستی را زندگی میکنیم.
نوشتم تا سوال و پرسشها مطرح شوند! ناگفته ها روشن گردد و جوابها پدیدار شوند: