بنام خداوند!
از دیر باز در افغانستان قامتی بلند نگردیده و گردن افرازی در وادی تاریخ ستم دیدگان این دیار ، سر به آسمان همت ، درایت، و مردانگی نه ساییده است و اگر هم گردنی خواسته مقداری قامت راست بنماید، در برزخ استبداد افغان زمین، به وادی مسلخ دون صفتان و روبه صفتان، استبداد و ارتجاع به سلاخی گرفته شده است .
پایاننامهای با موضوع :
«جایگاه پلیس به عنوان ضابط قضایی در حقوق جزای ایران و افغانستان»
در تاریخ 10/12/1389 در مؤسسه عالی علوم انسانی (وابسته به جامعة المصطفی العالمیه) دفاع گردید.
برزخ فاجعه !
گفتن از فاجعه هرچند افشا کننده عاملین فاجعه بوده ، و نقاب از چهره های " مقدس جنایت پیشه " به درون جامعه ما به دریدن میگیرد . اما هدف این قلم در این نبشته ، به هیچ عنوان افشا گری چهره های به تحمیل گرفته شده " تابو گونه خدایان فاجعه " نبوده ، بلکه " هدف " ، خواسته ام تا بر حسب ایمان ، وجدان و مسئولیت انسان بودن خویش ، در یک همچنین مقطع حساس و سرنوشت ساز تاریخ ، فریاد اعتراض " و زنگ هشدار ی " را جهت جلو گیری از تکرار " فاجعه و فاجعه های دیگر؛ در مقطع های دیگری از تاریخ " ، در سرزمین استبداد زده ، بیمار، و اسیب پذیر افغانستان به صدا در آورم !
بنام خداوند !
به آنها یی که به آزادی ایمان دارند !
آواره ام ؛ آواره تر از هر نسل دیگر . بی خانه ، بی خانمان و بر باد رفته !
آواره ام ؛ آواره هر کشور ، هر مملکت ، هر شهر و کوی برزن ، هر بیغوله و کار گاه و اردوگاه هایی آواره گان ، در گوشه و کنار دنیا !.
حضور تلخ آواره گی خویش را در همه جای این جهان می بینم ، و حقارت تلخ بیگانه بودن خویش را همچون زهر ی جرعه جرعه سر می کشم.
بسم ا لله الرحمن الرحیم