جاغوری یک

  امتیازطلبی های ولایات نا امن در نتایج کانکور سال 1389

دیروز در یک صفحه انترنتی داخلی خبری را مطالعه کردم که مقامات وزارت تحصیلات عالی افغانستان نتوانسته است رضایت نمایندگان پارلمان را که به این منظور در وزارت تحصیلات عالی آمده بودند، حاصل نمایند. نمایندهای مردم در پارلمان به این منظور در وزارت تحصیلات عالی رفته بودند تا دریابند چرا به ولایات ناامن کشور نمرات امتیازی فوق العاده داده شده است که این امتیاز بدون شک حقوق ولایت های امن کشور را غصب کرده است.

ولایات ناامن جنوب و جنوب شرقی کشور در همه موارد بنا به نبود امنیت، امتیازهای فوق العاده را دریافت می نمایند.

این امتیازها به انواع مختلف با حمایت دولت حامی آن حاصل می شود:

1. پروژه های بزرگ ساختمانی، راه سازی، پلهای بزرگ و کوچک.

2. پروژه های زراعتی مثل توزیع تخم های بذری اصلاح شده و اعمار بندهای آب به منظور تسهیلات زراعتی.

3. کمک های میلیون دلاری برای جلوگیری از کاشت، تولید و قاچاق مواد مخدر.

4. پروژه های بزرگ وزارت معارف مثل اعمار مکاتب و سواد آموزی.

5. به کار گرفتن نیروهای بشری ولایات نا امن در پروژه های بزرگ از پیش تعیین شده.

6. اختصاص دادن تعداد مشخص نمایندگان کوچیها به پارلمان کشور بدون در نظر گرفتن نفوس کوچی ها.

7. انتصاب دها نماینده در مجلس سنا بر گرفته از ولایات نا امن به منظور گرفتن رضایت آنها.

8. عبور شاهراه ها عمده تجارتی و ترانزیتی از ولایات متذکره.

9. افزودن ولایت های کوچک با نفوس خیلی کمتر و غیر قابل مقایسه با ولایات دیگر.
   

این امتیازها و دها امتیازهای دیگر برای ولایات نا امن به آسانی و بدون حمایت های دولت مرکزی حاصل نمی شود. به عنوان نمونه اینجانب در سال های 2007 و 2008 در سفرهای کاری که به ولایات جنوبی، شرقی و مرکزی کشور مثل لغمان، ننگرهار و کنر، کندهار و دایکندی داشتم؛ به راحتی تفاوت های اساسی را حس کردم.

مثلا مسیر کابل تا جلال آباد و از جلال آباد تا کنر و لغمان یک قدم بدون سرک پخته نیست. و بعلاوه در سال گذشته یک راه عبوری مخصوص وسایل نقلیه سنگین از جلال آباد تا کابل نیز در دردست احداث بود و حالا شاید در جریان باشد. ولایت کنر که از نا امنترین ولایات کشور است سرک های عمومی و کوچه های داخل شهر آن همه پخته کاری شده و چندین پل بزرگ و بندهای زراعتی و آبگردان را در مسیر راه میتوان دید.

اما برعکس در سفرم به ولایت مرکزی دایکندی که مدت دو شبان روز بطول کشید، راهای صعب العبور و کوتل های طاقت فرسایی را گذراندیم در تمام این 48 ساعت سفر همه را بروی سرکهای که مردم سخت کوش آن ولایات با بیل و کلنگ تکمیل کرده بودند سفر کردیم. شهر دایکندی بدون کدام ماسترپلان شهری بود و بدتر از آن که اکثر ریاستها و ادارات دولتی مثل پولیس، مخابرات، ریاست امور زنان، دفترساحوی حقوق بشر و ... همه در حویلی های کرایی بسر می بردند.

سرک مرکزی کابل-هرات که از مسیر هزاره جات عبور می کنند چندین سال است که از قرار داد آن گذشته است اما کار عملی آن تا زمانی که در ولسوالی های پشتون میدان وردک کار جریان داشت کدام مشکلی پیش نمی آمد و اما متاسفانه با رسیدن به مناطق امن هزاره نشین کار آن به علت های مختلف توقف یا آهسته می شود.

بر همه آشکار است که اگر این شاهراه کابل-هرات تکمیل گردد دیگر هیچ مشکلی برای مسافرین، اموال تجارتی، نیروی خارجی و دولتی پیش نمی آید. با این همه دولت مرکزی با تمام توان خود تلاش دارد که از تطبیق این پروژه بزرگ ملی جلوگیری کند.

بدتر از همه اینکه حالا دولت فاشیستی مرکزی لقمه های آماده شده را برای ولایات ناامن اختصاص داده که این خود صد در صد به ضرر ولایات امن کشور است. این امتیاز که برای فارغ التحصیلان لیسه های ویات جنوب و جنوب شرقی در سال 1389 تخصیص داده شده است، زحمت کشی های محصلین زحمت کش ولایات دیگر را به آب داده و با خیال راحت و بدون هیچگونه ترسی به وزارت تحصیلات عالی فرمان میدهد که 15 نمره به فارغین پسر و 20 نمره به فارغین دختر ولایات جنوب و جنوب شرقی اضافه نمایند.

چندی قبل دوستی در صفحه فیس بوک خود باخوشحالی نوشته بود که فارغین لیسه های ولایت دایکندی با کامیابی صد در صد در دانشکده ها کامیاب شده اند. اما بی خبر از اینکه ولایات دیگر با فیصدی بیشتر ناکامیهای حاصل از این امتیازگیریهای فوق العاده را به انگل های ولایات دیگر، به سختی متقبل می شوند. اگر از نظر امنیتی ولایات مختلف را مقایسه کنیم ولایت غزنی نیز از ناامن ترین ولایت کشور است، چرا به فارغین لیسه های غزنی نیز این امتیاز را قایل نشده است؟ دولت قبیلوی حاکم خوب میدانند که بیشتر از 90 فیصد فارغین لیسه های غزنی را هزاره ها تشکیل میدهد و به این منظور این امتیاز را به غزنی نداده است.

به عنوان نمونه از فارغین لیسه های ولایت بدخشان یادآوری می نمایم که 14200 نفر در امتحان کانکور سال گذشته اشتراک کرده بودند که تعداد ناکامی آنها به 12530 نفر می رسد که فیصدی ناکامی آن به 88 درصد می رسد.

و همچنان ولایت بغلان با اشتراک 13650 نفر محصل در کانکور، طعم تلخ ناکامی 11900 نفر محصل خود را می چشد که فیصدی ناکامی این ولایت به 87 درصد رسیده است.

بی علت نیست که نمایندهای پارلمان ولایتهای امن شمال و مرکز کشور صدای شان را بلند کرده و مقامات وزارت تحصیلات عالی را مسئول این همه بدبختی های میدانند. ولایات که امنیت را تامین کرده و فرزندان خود را با زحمت زیاد به ثمر نزدیک ساخته و متاسفانه ثمر آن را ولایات که حامی ترور و تریاک است به خود اختصاص می دهد.

بد نیست که یک آمار کلی از کانکور سال گذشته تمام ولایات داشته باشم که تناسب کامیابی و ناکامی آن را بدرستی درک کنیم. گرچند در اول هدفم براین نبود که این آمار را در سایت قرار دهم، اما به نتیجه رسیدم که شاید برای بعضی از دوستان مفید واقع شود. و معذرت مرا از اینکه به وقت به نشر نرسیده است، بپذیرید.

این جدول نظر به ولایات که بشترین اشتراک کننده را دارا است ترتیب شده است:

نوت: لازم به یاد آوری است که فیصدی ناکامی های بعضی از ولایات ممکن است که یک درصد نواقص در محاسبات پیش آمده باشد که از قبل عذر مرا پذیرا باشید.