جاغوری یک

    هوای  نسبتا گرم ظهری شهر پونا( پونه) در اطراف تالار " پونی هال" می  دمید و دانه  های  عرق روی پیشانی عابران  خود نمایی می کرد . بچه های  که شامل  ستاد برگزاری جلسه بودند ، در پیش روی هال به  چشم می آمد وشاید هم در آمد ورفت بودند. دانشجویان افغانستانی با شوق وذوق از هر گوشه ء شهر  ( کندوا ، گوکلی نگیر ، باودان وکوترود ) در جلسه تشریف می آوردند.

بعضی ها شان هم در برنامه واجرای شعرو مقاله سهم داشتند ،  که از چهره  های پر انرژی شان هویدا و آشکارا بود.

     ساعت دو بعد از ظهر تالار " پونی  هال " واقع در کوترود شهر پونا وعده گاه  برگزاری  یادواره  ی  از شهادت استاد  عبدالعلی مزاری بود . برگزارکنندگان جلسه  از هفته های  خودشان را آماده  کرده  بودند ، که که پانزدهمین یادواره  شهادت بابه را برگزار  کنند.

  اعضای ستاد برگزاری با قرار دادن عکس بزرگ از  بابه ی شهید در جایگاه ؛ که لبخندی گرمی بر لب داشت و دندان  هایش  برق می زد ونصب پوستر های از  گفته های  شهید مزاری در اطراف دیوار وقرار دادن بیرق های افغانستان وهندوستان در  دو طرف   استیج با  دکورزیبایی مقدماتی مراسم را فراهم کرده بوند.

  پیش تربون هم با پوستر بانوشته ی "همزیستی شعار ما نیست ، افتخار ما است" آرایش شده بود وعکس  کوچک استاد شهید نیز در میان  دسته  ی از گل روی استیج گذاشته شده  بود . پروجکتور نیز باسلاید های از عکس وشعار های رهبر شهید ورق می خورد.

   ساعت حدود دو چهل وشاید کم وبیش بود که دو مجری  برنامه" شریف حضوری" وبانو" امیربیگم رضایی "در جایگاه قرار  گرفتند واز حضار  ومهمانان مجلس خوشامد گویی نمودند و محتوای برنامه  را معرفی نمود که شامل شخصیت رهبرشهید ، همزیستی و وحدت ملی بود . بعد برنامه  با  تلاوت قرآن  شریف توستط قاری برنامه " مصطفی" رنگ بیشتری به خود گرفت.

  این بار مجری برنامه روی تربون قرار گرفت وفرمود : " سرود  ملی ، سرود همدلی من وتوست ؛ نوای مشترک من وتواست ، که اقوام مختلف را زیر  یک چتر جمع می کند " بعد از همه ی حاظرین تقاضا کرد تابه احترام سرود ملی هر دو  کشور افغانستان و هند بپا خیزند .

بیرق تا شعر که در رثای بابه شهید سرود بود به خوانش گیرد . بعد هم مقالهء از یعقوب علی ونبی زاده که ادامه ی برنامه را در بر می گرفت . های  افغانستان وهندوستان  روی  پرده پروجکتور به  صورت موازی درکنار هم در اهتراز بود .

       شعر ومقاله وسخنرانی بخش بعدی برنامه راتشکیل میداد . بعد از تلاوت قرآن کریم،" رحیمه پیمان " اولین نفری بود که زندگی بابه ی شهید را از سال 1326 واز همان  آوان کودکی از زادگاهش چارکنت تا نجف و ایران وبعد هم مزار وکابل و تا رهبری قومش و حنجره  ی عدالت خواهی در افغانستان وتاسفرسرخ وجاویدانه  اش ، ورق زد.

    بانو رضایی روی استیج آمده  ومیان برنامه اش  رابه  گفته از استاد مزاری "خواست ما این است که جنگ نباشد ، تفاهم باشد ؛ حذف نباشد ،پذیرش باشد . خواست ما این است که مردم افغانستان مشکل خود رادربین  خود حل کند "؛ از رحیم سیرت دعوت کرد

    هوای تالار نسبتا ملایم  بود وباد پکه های تالار در چرخش بود وسیروس دهندگان جلسه با لباس های منظم  ورسمی چه دختران وپسران   باگیلاس های  ازآب معدنی به حاضرین  در تالار سیروس دهی می کردند .

این بار نوبت به حنیف سعادت ؛ که شعری با لهجه ی هزارگی گرد آوری کرده بود وباهمان لهجه هزارگی اش به خوانش گرفت که جذابیت خاص به حاضرین بخشید .

مقاله خوان بعدی برنامه نبی زاده وسکینه پیمان که به ترتیب در باره ی فعالیت های  مزاری وابعاد شخصیت مزاری و دیدگاه  های رهبر شهید به خوانش گرفتند .

شریف حضوری روی استیج تشریف آورده  ودر باره ی شعر سخن گفت ووقتی که احساسِ به آن گره می خورد ونوایی می یابد ودر دل ها خانه می کند  وبعد از" کاظم درویش" دعوت کرد که شعر خودش رابه خوانش گیرد وهم چنین شعری از "عبدالرحمان عالمی " که ازسومین مجموعه  تبروباغ گل سرخ انتخاب کرده بود. 

  سخنران بعدی برنامه محمد فرهمند بودکه باسخنرانی گیرایش شوری خاص به مجلس بخشید وایشان فرمود :" تاریخ از خاطره ها فراموش نمی  شود وباهر نهیبی دوباره  زنده  می شود ." ایشان  ادامه داد مزاری خواستار حق ، آزادی ، برابری وعدالت اجتماعی نه تنها برای زمان خودش می خواست که آنرا فراتر از نسل خویش نیزمی جست " و شهدا چون ستون است که همه  ی سنگینی دیوار ها را بردوش اش حمل می  کند تا دیوار ها بیاستد .

    مجلس با همان روندش در جریان بود وحاضرین از دکلمه وخوانش مقاله وسخنرانی ها مستفید می شدند وبا انگیزه وآرمان های رهبر شهید بیشتر وبیشتر اشنا می شدند وشاید هم آرمان های شهید تاعمق افکار حاضرین نفوذ می کرد  وبعد هم پروش می یافت .

     بعد هم تماس تلفنی از کابل از طرف محمد محقق رهبر فعلی حزب وحدت جمهوری اسلامی افغانستان که محکی دیگری به مجلس بخشید  .ایشان از طریق تلفون تماس گرفت وموبایل راهم روی بلندگو قراردادند . استاد محقق این گونه  شروع کرد :" برادران  وخواهران ودانجوشیان در هندوستان اسلام علکیم ورحمته الله وبرکاته ! افتخار دارم که در پانزدهمین سالگرد  پیشوای بزرگ استاد شهید مزاری در مخاطبه باشما هستم  واز شما عزیزان که مشغول تحصیل  هستید تشکر می کنم که یادواره  ی رهبرشهید رازنده می می دارید وبیرق آن شهید را تاجای جای دنیا می رسانید ".

  استاد محقق به سخنانش ادامه داد که " زندگی هرملت به تاریخ وفرهنگ آن ملت بستگی دارد . تاریخ راتاریخ سازان می سازد وشخصیت ها رامی توان از تاریخ یافت ، تاریخ سازان کسانی اند که به کوه های از مشکلات دست وپنجه نرم کرده  اند ."

استادمحقق ادامه  میداد ومجلس همه در سکوت فرو رفته بودند وهمه گوش به سخنان استاد محقق بودند که ایشان  درادامه فرمودکه مزاری چهارده سالِ جهاد رابا سربلندی در میدان ایستاد وبعد ازختم  جهاد بیرق عدالت خواهی رابلند کرد."

استاد محقق درخاتمه یک بار دیگر از دانشجویان  وبرگزارکنندگان جلسه تشکر کرد وازدانشجویان خواست که آرزوی رهبرشهید شهان را  برآورده  سازند .

           این بار از  ریاض سعادت دعوت به عمل امد که بیانیه  شان را ارایه نماید .ریاض سخنانش را به زبان پشتو شروع کرد وشهادت استاد مزاری رابه همه  ی مردم افغانستان تسلیت عرض کرد وبعد در ادامه  که " مونژ یوبل باید تحمل کرو ، یو دبل فرهنگ ومنو او په دی هیح شک نه دی چی د تیاره تاریخ چه پر  مونژ تیر شو او دیری بیگناه خلک شهید شو دا نفاق د پردی لاسونه نه وو".

 سیروس دهندگان  باری  حاضرین آب میوه ووکیک سیروس دهی میکردند  .

ادامه برنامه  توسط دیدار  علی دیداربابررسی علمی جنگ ا زسه دهه آخیر صورت گرفت که ایشان  در نتیجه گیری شان  وتاثیرات جنگ برمسله هویتی نیزیاد کرد که امروز نام افغانی باعث تحقیر در بیرون می شود . و همچینین در باره  ویژگی های انقلال پرداخت .

  محب نوری سخنران  بعدی که از برادارن تاجیک بود چنین آغازید که  پارسال در حال  جستجو روی نت با عنوان به نام  " طلبه آهنین "  برمی خورد ، طلبه وقتی که از نجف به ایران بر می گردد توسط "ساواک " دستگیر می شود وبرای شکنجه  کردن  حتی در رویش  سیگرت را خاموش می کند تا طلبه آهی بکشد وفریاد بزند اما طلبه خود می نویسد که غرورم اجازه نداد که آهی بکشم  ، آن  طلبهء آهنین  مزاری بود .

    در ادامه ستارموسوی وچند تن دیگر نیز بیانیه  شان  را ارایه نمودند که هریک به نوبه ی خود شخصیت مزاری رافراتری  از قوم وملیت خاص دانست وشخصیت اورا شخصیت همه افغانستان دانستند واورا  یک شخصیت فراقومی نه مربوط به هزاره ها وشیعه ها که مربوط به همه ی مردم افغانستان دانستند.

کم کم به آخر برنامه نزدیک می شدیم وساعت حدود  پنج ونیم می شد که  باید تالار راتخلیه می  کردیم . در آخر هم اسماعیل فردوس از جمله ی اعضای فعال ستاد برگزاری  جلسه روی استیج آمد واز همه  تشکری نمود وجلسه خاتمه یافت وبعد هم دانشجویان   همرای عکس بابه عکس می گرفتند .