جاغوری یک

تقدیم به شهدایی مظلوم انفجار های  هزاره تاون کویته،

هزاره های ستمدیده، که انگار قربانی کردن شان به پای دیوهای طمعکار سلفی، تمامی ندارد!؟

قرقه!

چی روزگاره تلخه، بلده قومای از موو

شبای سخت و خونین بلده دلای از موو

روزای تنگ و تاریک، ده گلی های باریک

کشله مونن برار موو، جنازه های از موو 

ترس و هراس از موو، کشتار و انتحاره

خونای موو، تیت موشه ده دیوارای از موو

دوشموو فشار خو میره، تا مو فراری شنیم

خاو و خیال باطل، ده فکر کار ازموو

ده انتحار دوشموو شهید موشن برارموو

آباد موشه هر روزه، قبرستانای از موو

بازار دیروز موو، امروز خندق ای شد!

یک تُن مواد، پاشید، جنازه های ازموو

کار دشمون موو داییم، کشتار و انفجاره

 هر روز و شب میلرزه، محله های ازموو

از ریزه تا کلون موو، «قرقه[1]» دوشمو جور شدن

تکه موشه تنای موو، ده جاده های ازموو

شیعه بودون از موو، بهانه ای دوشمونه

موشای سکه خوارند، فکر مالای ازموو

خانه و جایداد موو، بلای جان موو شودند

دشموو طمع نموده، ده خانه های از موو

دوشمو پلیس از موو، پلیس دوشمون از موو

نقشه هردو یکی یه، بلده فرار ازموو

ارچه مو فرار کنی، دوشمو امیدوار موشه

فشار خوو کلو مونن، آخره کار ازموو

چاره کار ازموو، وحدت و اتفاقه

یکجی بودون از موو، بلده دیار ازموو

شهید شدون ازموو رسوایی دوشمونه

پروا ندره برارمه، ای دوست و یار از موو

اگه موو ایستاد بشیم کنار همدیگه خوو

دوشمون موو نومید موشه از فکر کار ازموو

11 / 4 / 1392