جاغوری یک

سالروز پیدایش انسان کامل، بر چشم به راهان ظهورش مبارکباد!

تقدیم به تک سوار جاده ای انتظار، که دیدگان ناقابل ما به شوق دیدارش سُوسُو می زند!

« خدا کُنه بیایی، بی تو سحر کی موشه!؟!»

شاو تاریک ازموو، بی تو سحر کی موشه

این بی خبر زمانه، بی تو خبر کی موشه

دنیای جَلجِیلی موو، نمادی از فساده

ظاهر بَلبَلی شی، زیر و زَبَر کی موشه

آدم نمای امروز، موشای سکه خوارند

شرورهای دَورُوو، بی تو، بَشَر، کی موشه

اگه شرط ظهورت، شرّ و فساد باشه

شرارت شرورا، کم و کمتر کی موشه

چیمای چیم[1] براهان، بی نور و تیره گشته

از حالت انتظار، بی تو بدر، کی موشه

هرجُمّه[2] که میایه، موو چیم ده رای تو استیم

نهال انتظار موو، پربار و بَر کی موشه

کاریز عدل و انصاف خشکیده اند، تمامشی

خشکیده چوشمه های موو، بی تو کوثر، کی موشه

بیداد و سرد و سختی، ده پی میرسه نمیرسه

بذر محبت یار، بی تو، بارور کی موشه

نمایش زمانه ریا، فریب و نیرنگ!؟

بازی کدون دَورُوو، بی تو هنر، کی موشه

درخت باور موو، اسیر مور دُوشموو

آفت کجا زدوده، ای پر ثمر کی موشه

نوزاد، جوان و پیر شد در آرزوی وصلت

پشت کمان گشته راست دیگر، کی موشه

پیران مردم موو، امید به گور بردند

جوان و پیر از موو، پرشور و شر کی موشه

نیمه ی شعبان میه، چیمای مو جَلُوو موشه

پیدا شودون تو از نو[3]، بار دیگر، کی موشه

دریای آرزوی موو، بی تو سراب گشته

آب امید جاری، از خشک و تر، کی موشه

شعبان که میرسه هر سال، بی تو چراغانیه

چراغ عشق و امید، پرنور تر، کی موشه

ای صائیب زمانه ای منجیی یگانه

نجات آدمیت، از بند شرّ، کی موشه

انسان کامل تویی، منجی عادل تویی

خدا کنه بیایی، بی تو سحر کی موشه!؟

یکشنبه 2 / 4 / 1392برابر با شب نیمه شعبان1434

م- خرّمی