حاج اقای اخلاقی از جمله اشخاص سرشناس معروف در جاغوری ، میرزا محب علی خان داوود  بود.  او در اوایل ماموریت خود ، وظیفه  حکومتی  در ولسوالی جاغوری داشت . ایشان اهل قلم و نویسنده بود در و رود مقامات بالای دولتی مقاله می نوشت و آن را در بدو ورود قرائت می کرد .  مقالات او عنوان خیر مقدم و خوش امدید داشت . علاوه برآن در صورت صلاحیت طرف ، از مشکلات و نیاز مندی های منطقه  نیز یاد اور می شد .

او در جاغوری معروفیت داشت شخص شجاع و دلیر بود و با حودث پنجه می انداخت . در امور قومی مداخله داشت ، شخصی خون گرم وتند مزاج بود . بنده با ایشان وآقای میرزا یوسف خان بارها  و مکررا نشست داشته و در پیرامون مسایل بحث می کردیم. از بعضی اقدامات شان جلو گیری می نمودیم .

 در اختلاف جاغوری که دو دسته شده بودند وعرایض زیاد علیه همدیگر به مقامات بالا داده بودند یکی از افراد موثر ایشان بود  قضیه به صلح پیشنهادی ایشان خاتمه پیدا کرد. بنا شد طرفین همدیگر را دعوت کند ومهمانی بدهند یکطرف قضیه خانه ایشان را انتخاب کردند که مهمانی در آنجا داده شود.

 همه بزرگان وعلماء جاغوری در آن شب حضور داشتند مجلس بسیار بزرگ وبا عظمت وروحیه بود . ایشان برادر غلام علی خان کندک مشر مامایی اقای حجه الااسلام  خرمی بود . که در همان آوان جلسه از نجف اشرف آمده بود  ودر جلسه شرکت داشت .

میرزا یوسف علی خان قبلا کار دولتی داشته است . اما در ان زمان از کار دولتی سبک دوش گردیده وخلیفه وقریه داری مردم داوود را به عهده داشت . ایشان نیز با محب علی خان همفکر وهمکار بوده و در جرگه ی مخالفت با او سهم داشت در مقابل حاج محمد انور خان ویارانش قرارداشت .

 از فضل و من الهی همان گامی را که  برای رفع اختلاف در جاغوری به وسیله آقای فاضل و بنده برداشته شد گامی بود بسیار سود بخش  و موثر بود که بعد از آن اقدام ، اختلاف کاملا برطرف شد . و حسن و تفاهم و خلوص را در بین طرفین و مردم به وجود امد . دیگر حرکت مضرانه علیه همدیگر برداشته نشد .

 البته رقابت در بین هر جامعه وجود داشته و دارد وچه بسا رقابت سالم عامل پیشرفت می باشد و جامعه را به تکامل می رساند . اما اختلاف و رقابت غیر سالم است که عامل انحطاط جامعه و مردم می گردد .