به استقبال از غزل «خوار بندل دل مه»  اثر محمدحسین فیاض

دلم شد کنده از دنیا بیرار بند دل مه!

مره اِشتی تک و تنها بیرار بند دل مه !

نمنده طاقتِ دوری، خدایا یک کَمَک صبری

دلم شد خانه غمها بیرار بند دل مه!

اسیری موره زینب باتمام بچه های تو

ده شام وکوفه، واویلا! بیرار بند دل مه!

سرِ پرخون توره وقتی که ده بالِی نی دیدوم

نفامیدوم کجایوم ما بیرار بند دل مه!

رقیّه ده خرابه خاو دیدار توره دیده

نصیب شی شاو بی فردا، بیرار بند دل مه!

ده شام تلخ عاشورا، چره گفتی نکو وُیی

دَمی خوارِ غم پیدا، بیرار بند دل مه!

موشه قد سیلِ خون توخنه ظالم خراب آخر

تمام اشقیا رسوا بیرار بند دل مه!

تهران - نهم محرم 1433