بنام نامی آفریننده ای بهار

برچهره ای گل نسیم نوروز خوش است!

فرا رسیدن سال ۱۳۹۱، رستاخیز طبیعت و عید نوروز بر همه باورمندان این عید باستانی، هموطنان عزیز و هزاره های سراسر جهان مبارکباد.

کاش می شد این شعر مرحوم استاد خلیل الله خلیلی را دیگر هرگز بخاطر نیاوریم که:

گویید به نوروز که امسال نیاید **** در کشور ماتم زده گان ره نگشاید
بلبل به چمن نغمه ی شادی نسراید **** ماتم زده گان را لب پرخنده نشاید !
سوگمندانه هنوز سایه شوم ناامنی، ترور، مرگ و وحشت بر بسیاری از مناطق کشور گسترده است! هنوز بر لبان بسیاری از مردم ما گلخند خنده هرگز شکوفا نمی شود! هنوز چشمان یتیمانی بر دروازه های انتظار قلف شده است که شاید روزی خورشید لبخند بابا کلبه ای سرد و تاریک شان را نور و گرما بخشد! هنوز بیوه زنانی پری وشی کاسه ی گدائی شان، رهگذاران را به یاری می طلبند و شمع وجود شان در سایه ی برقع از شرم آب می شوند! هنوز مهمانان ناخوانده در بسیاری از مناطق، هموطنان با گناه و بی گناه را به مسلخ می فرستند و خود شان نیز افقی به زادگان شان بازمی گردند! هنوز به جای بوی گل های بهاری  بوی مشمئز کننده ای دود و باروت فضائی کشور را آلوده کرده و میکند! هنوز مردان نا کارآمدی در سایه ی نیزه ای شوم بیگانه بر سرنوشت مردم حاکم اند و با معامله ای این گله ی بی صاحب برموجودی نامشروع شان افزوده میشود و شکم های بی صائیب شان از پرخوری هر روز بیش از پیش آماسیده تر می شود!؟ هنوز جماعتی از دختران و زنان بی کس و بی سرپرست برای سیری از تن مایه می گذارند! هنوز بازماندگان شهدا و کشته شدگان سالهای خون و آتش در آتش فقر و بی کسی می سوزند! هنوز از در و دیوار ادارات وطنم فساد و رشوه می بارد ! هنوز ... !!؟
آیا به راستی روزگاری این سرزمین روی آسایش، آرامش، امنیت، رفاه، خوشبختی و... را بخود خواهد دید؟ آیا بهار واقعی به این سرزمین نفرین شده باز خواهد گشت!؟ آیا میله ی گل سرخ بار دیگر بدون ترس و وحشت برگزارخواهد شد؟ آیا لب های مردم سرزمین من بار دیگر لبخند شرین را تجربه خواهند کرد؟ آیا ما مزه ای یک زندگی واقعی را خواهیم چشید؟ آیا روزگاری قصه ی پر غصه ی هجران و مهاجرت پایان خواهد یافت؟ آیا درد بی درمان تعصب کور قومی، سمتی، لسانی و مذهبی با نوشداروی خرد ورزی و همگرائی درمان خواهد شد؟ آیا سرزمین من به یک کشور واقعی تبدیل خواهد شد ؟ آیا رویای کشور بدون تعصب و وطن یک پارچه با ملت واحده به حقیقت خواهد پیوست ! آیا ... !!؟؟
کاش دیگربارآن غم سروده ای استاد خلیلی را هرگز بخاطر نیاوریم !!
الهی این وطن آرام گردد **** دل غمدیده ای ما شاد گردد