بعد از سالیان متمادی ,جنگ , دربدری , اواره گی, و فقرو بیچاره گی مردم افغانستان به این باور رسیده بودند که شاید طعم صلح" امنیت" رفاه و رستگاری را بچشند " اما ان طور نشد . یقینا ان گونه که مردم از مجامع جهانی و دولت منتخب خود انتظار داشتند در تمام ابعاد " به ان نرسیدند و همچنان به جرات می توان گفت جای انتقاد نیز دارد . اما اگر کمی واقع بین باشیم " با تمام انتقادها از دست اندرکاران امور در افغانستان " هم کشورهای خارجی زی دخل در امور افغانستان و هم دولت حاکم بی کار هم نبوده اند هر چند به ان پیمانه که انتظار می رفت نبوده است ولی دست اوردهایی هم داشته اند که رسیدن به انها نیز قابل قدر است که از ان جمله در طی ده سال گذشته می توان به چند مهم اشاره کرد .

1 برگزاری چهار انتخابات

2 تصویب قانون اساسی

3 تغییر پول

4 تقویت بخش خصوصی

5 بازسازی راهها

6 اتصال شبکه برق ازبکستان به کابل

7 بازسازی اردو , پلیس و نیروهای امنیتی

8 مخابرات

9 ایجاد کمسیون حقوق بشر

10 کسب نخستین مدال المپیک

ازادی بیان و ازادی رسانه ها " دستاورد بزرگیست که نمو نه اش را در کمتر کشور همسایه و منطقه می توان دید " که افغانستان ان را کمایی کرده است . و فرد فرد ما افغانها  ان را به وضوح احساس می کنیم . مشارکت زنان در تمامی عرصه ها را نادیده نمی توان گرفت " زنانی که در ادوار گذشته نه تنها سهمی نداشتند " بلکه به حسا ب نمی امدند " اما امروز در ر یاستها" وزارتها و ولایتها کار می کنند " ودر دو دوره گذشته نامزد ر یاست جمهوری نیز بوده اند.

دوستان" نظام حاکم امروزی در کشور ما" همه می دانیم  نظامی است ر یاستی " که ملت افغانستان برای به دست اوردن ان بهای گزافی پرداخته است که همه می دانیم و پرداختن به ان از حوصله این نوشته به دور است .

در این روزها صحبت از تغییر این نظام نو پا " از ریاستی به پارلمانی است . در شرایط حساس کنونی کشور ما " فرد فرد افغانها\" اعم از زن و مرد " علل خصوص بزرگان و دولت مردان ما وظیفه دارند که به یک ر یسمان واحد چنگ زده و از تفرقه و نفاق دوری کنند .

اما عده ای از عناصر و مهره های سوخته " که در صدد باز پس گیری جا یگاههای از دست رفته شان هستند " با طرح تغییر نظام  در صدد کشاندن مملکت به سوی انزوا " نا امنی و بی ثباتی سیاسی هستند . با ظاهر شدن در میان مردم " به عوام فر یبی پرداخته , و ادعا دارند که از مردم نمایندگی می کنند " که هرگز چنین نیست . اینان همانهایی هستند که دستشان به خون هزاران بی گناه اغشته است " وامروز به جای انکه اظهار ندامت و پشیمانی کنند " می خواهند با طرح چنین مسا ئلی " افغانستان را به سوی منجلاب سوق داده و از اب گل الود ماهی بگیرند " کار ... که در ان مهارت از قبل دارند. ولی مردم هوشیارند و با تجربه" و اجازه نخواهند داد تا باری دیگر بازیچه دست انان شوند . همه می دانیم " هر کسی که دل سوز واقعی وطن و مردم خود است " می تواند به هر نحوی" خدمت به معنای واقعی را انجام دهد " امروز افغانستان ان قدر پس ماندگی دارد " که می شود به ان پرداخت  " نه به تجزیه " تفرقه و ناسازگاری.

مدعیان می توانند بعد از کمک به خلق خدا و رضایت خداوند متعال " آن گاهی که کشورمان به صلح " امنیت و رفاه واقعی رسید

با درک خیر و صلاح مردم خود " به مسا ئلی مانند تغییر نظام فکر کنند " نه امروز " که به الت دست ... ها تبدیل شده ایم

امروز بیشتر از هر چیز نیازمند وحدت ملی و ایستادگی در برابر نا ملایمات و دسیسه ها هستیم . اینانی که امروز تغییر در نظام راخواهانند " به تنها فاکتوری که ارزش و بهائ نمی دهند مردم است .

نظام پارلمانی در بسیاری از کشورهای متمدن امروزی به بهترین نحو ممکن اجرا می شود " بدون انکه اخلالی در نظم انها به وجود بیاید " رقابت ها در بین احزاب مختلف به طور صحیح و سالم جریان دارد بدون انکه خدشه ای به ملت وارد گردد " برنده و گرداننده مملکت هر کسی که باشد به خیر و صلاح مردم خود می اندیشد نه چیزی دیگر . اما در افغانستان متاسفانه چنین نیست " افراد زی دخل فقط به خود می اندیشد و بس " انانی که کمی دید باز تر داشته باشند "نهایتا به فامیل و اطرافییانشان " و کمی اگر بهتر باشند به قوم و ایل و تبارشان می اندیشند " وهرگز مصلحت و خیر وصلاح تمام مردم کشورشان را در نظر نمی گیرند " از این رو در حال حاضر نظام پارلمانی به هیچ وجه در کشوری مانند افغانستان کارایی ندارد " وطراحان این نوع سیستم حکومتی فقط در صدد اندیشیدن به خود و جفا به حق ملت هستند و بس .

خدایا چنان کن سرانجام کار " تو خشنود باشی و ما رستگار