غدیر، روز تحقق وعدهی الهی است
لو عرف الناس فضل هذا اليوم بحقيقته لصافحتهم الملائكة في كل يوم عشر مرات .
غدیر، روز تحقق وعدهی الهی است، روز انتخاب علی(ع) به مقام امامت و جانشین پیامبرگرامی اسلام(ص)، آن هم در میان جمعیت بندگان مخلص خداوند که از زیارت خانه خدا، در آخرین حج آن حضرت، معروف به حجة الوداع، برمیگشتند. ناگاه صدای فرشتهی وحی بر قلب پیامبر(ص)، کاروان حضرت را متوقف نمود و آنهم در گرمای سوزان سرزمین تفتیدهی حجاز با صدای رسا «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک و ان لم تفعل فما بلغت رسالتک»، با صدای فرشته وحی، ندای رسول بلند شد، سواران و پیادهگان توقف کنند، آنان که رفتهاند، بازآیند و آنان که نیامدهاند، برسند. سپس بر انبوهی از جهاز شتران فراز رفت و خدای را سپاس گفت و از اینکه به زودی از میان آنان خواهد رفت، آنها را باخبر نمود. سپس از آنان خواست درباره چگونگی ابلاغ رسالت وی گواهی دهند. مردمان فریاد برآوردند و یک صدا بر انجام رسالت حضرت، شهادت دادند.
آن گاه از جایگاه والای خود در میان امت سخن گفت و از آنان بر اولویت خود گواه خواست و پس از شنیدن پاسخهای یک صدا و بلند، دست علی علیه السلام را گرفت و با شکوهی شگرف با فریادی رسا فرمود: ««من كنت مولاه فهذا علي مولاه. اللّهم وال من والاه، و عاد من عاداه، وانصر من نصره، و اخذل من خذله؛[1] هر كس من مولای او هستم، اين علی مولای اوست. بار الها، دوستان او را دوست بدار، دشمنان او را دشمن دار، ياری كنندگان او را ياری كن و آنان كه او را تنها واگذارند، تنهای شان گذار».
حضرت با ابلاغ پیام الهی، رسالت خویش را به بهترین نحو به انجام رساند و بار سنگین جانشینی که امانت الهی بود، را در جایگاه واقعیاش قرار داد. ندای پروردگار عالم، بر قلب رسول الله نازل شد: « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا »[2] را، برای حاضران تلاوت فرمودند و حاجيان راه شهر و خانه خود را در پيش گرفتند تا آخرين پيام آسمانی و خبر جانشينی علی عليه السلام را به كسان خود برسانند.» سه بار این جمله را تکرار و بر یاوران و پذیرندگان ولایت او دعا کرد.
در این روز بود که اعلان کردند: از این روز به بعد آنهایی که با دین شما مخالف و منتظر رحلت و شهادت رسول خدا(ص) بودند، مایوس و نا امید خواهد شد، زخم کینههایی که سالها در سینه داشتند، سرباز خواهد نمود، و شمیشرهایشان را بسوی شما عریان خواهند کرد. اما به هیچ وجه ترس و حشت به خود راه مده که خداوند یار و مددکار شما خواهند بود« الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ»[3] دین اسلام رسمیت پیدا نمود. سرشار از اعتبار، اعتماد و امتیاز نزد خداوند است. در کلام الهی مورد تأیید قرار گرفته است. هر چند دشمنان اسلام، در صدد نابودی آن، بودند نا امید شدند. از این پس، دین اسلام از امتیازاتی برخوردار است که ادیان دیگر این امتیاز را ندارند: « إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ»[4] و کسانی که غیر از این دین، دین دیگری را اختیار کنند، از کسانی هستند که از فرمان خداوند سرپیچی کرده و از گناهکاران به حساب میآیند و باید منتظر عذاب آخرت باشند. « وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ»[5] دینی در پیشگاه خداوند مورد قبول است که در قرآن اعلان شده باشد و بر مردم اتمام حجت شده است و عذر و بهانه پذیرفته نمیشود «وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا» اختیار و انتخاب این دین از جانب خداوند است. نه عرب در آن دخالت دارد و نه عجم، همه به فرمان خداوند است. هرچند در این امر اجباری وجود ندارد، انتخاب و اختیار به عهدهی مردم است « إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا»[6] تفاوت موجود میان راههای هموار، مستقیم و راههای دشوار، ناهموار و خطرناک را، برای مردم بیان کرده است. حال بر شماست، انتخاب راه پر پیچ و خم و صعبالعبور و سنگلاخ و شیبدار و سراشیبی و دشت و درهی سوزان جهنم، و یا راه هموار، راحتالعبور مسیر صاف و مستقیم به سوی سعادت و خوشبختی بهشت. ! انتخاب بدست شماست.
فضائل علی (ع)
فضائل علی(ع) به اندازهای است که تمام مردم دنیا دست به قلم بیبرند، نتوانند، گوشهای از آن را، بینگارند. در اینجا به عنوان نمونه به چند مورد اشاره میگردد:
الف) رسول خدا (ص) به على علیه السلام فرمود: یا على، با تو مخاصمه و پیكار مىكنند و تو به سبب هفت خصلت و فضیلت بر دیگران پیروز مىشوى كه هیچ كس داراى آن هفت خصلت نیست: 1- تو نخستین ایمانآورندگانى؛در روزهای دعوت اقاریب به اسلام « وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ»[7] هستی، تنها کسی که این دعوت را لبیک گفت، امیر مؤمنان علی(ع) بود؛ تا سه بار از جا بلند شد و آمادگی خود را اعلان کرد. 2- در پیكار و جهاد با دشمنان دین از همگان بزرگتر و برتر بود «در جنگی رسول خدا اعلان کردم من فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خداوند را دوست دارد و خداوند هم او را دوست دارد.» این درجه مقام ویژهی حضرت علی (ع)است و نیز آیه برائت برای کفار مکه بدست مبارک حضرت قرائت شد. 3- داناترین ایشان به روزهاى خدا هستى؛ 4- در پیمان با خدا با وفاترین و پایدارترین آنهایى؛ 5- با مردم مهربانتر از دیگرانى؛ 6- در تقسیم بیتالمال به خاطر رعایت مساوات بر دیگران برترى دارى؛ 7- در فضیلتها و مزیتها در نزد خدا از همگان برتر و بزرگترى. [8]
ب) در هنگام حركت به سوى تبوك به على(ع) فرمود: " انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى"؛ نسبت تو به من مانند نسبت هارون به موسى است، جز این كه پس از من پیامبرى نخواهد بود.
پیامبر(ص) با این سخن، مقام وزارت، اختصاص در دوستى، برترى بر همگان و جانشینى در زمان حیات و پس از وفاتش را براى على(ع) ثابت كرد.
ج) رسول خدا (ص) رو به امیر مؤمنان علی علیه السلام کرد و فرمود: «ای علی! خداوند آیه شریفه« یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ » را درباره ولایت تو بر من نازل کرد، تا آن را تبلیغ کنم. به یقین، کسی که خدا را بدون ولایت تو ملاقات کند، عملش باطل است.[9]
د). پیامبر(ص) بارها به موقعیت معنوى على(ع)، فضایل آن حضرت، امتیازات او بر دیگران و مقام وصایت و وراثتش تأكید کرده است. آن بزرگوار در گفتار بلندى به دخترش فاطمه(س) مىفرماید:
(اى فاطمه، آیا خشنود نیستى من تو را به همسرى كسى درآوردم كه اسلامش پیشتر از دیگران و دانشش بیشتر از همگان است؟ به راستى خداى تعالى به اهل زمین توجه فرمود، از میان ایشان پدرت را برگزید و او را پیغمبر قرار داد؛ دوباره به آنها توجه فرمود، از ایشان شوهرت را برگزید و او را وصى قرار داد؛ خداى تعالى به من وحى فرمود: كه تو را به ازدواج او درآورم. اى فاطمه، آیا نمىدانى كه خداوند به خاطر بزرگداشت تو، تو را به همسرى بزرگترین، بردبارترین و دانشمندترین مردان، كسى كه پیش از دیگران اسلام اختیار كرد، درآورد؟)
فاطمه علیهاالسلام ازاین سخنان خندان و شكفته شد، پس رسول خدا صلى الله علیه وآله و سلم به او فرمود: اى فاطمه، به راستى براى على هشت فضیلت است كه مانند آن به هیچ یك از پیشینیان و آیندگان داده نشده:1. او در دنیا و آخرت برادر من است و این فضیلتى است كه هیچ كس داراى آن نیست؛ 2.تو، كه بانوى زنان بهشتى، همسر او هستى؛ 3.دو نتیجه و زاده رحمت [حسن و حسین] كه فرزند زادگان منند، فرزندان اویند؛ 4.برادرش [جعفر بنابى طالب] كسى است كه با دو بال در بهشت آرایش شده و با فرشتگان هر كجا بخواهد پرواز مىكند؛5. علم اولین و آخرین نزد اوست؛ 6.او نخستین كسى است كه به من ایمان آورد؛ 7.او آخرین كسى است كه هنگام مرگ با من دیدار مىكند 8.و او وصى من و وارث همهی اوصیاست.[10]
روایت از کتاب اهل سنت و شیعه در باره علی(ع)
1.علی مع القرآن و القرآن مع علی(مسند احمد، ج4،ص 370)
2. علی قسیم الجنة و النار(ینابیع المودة ، ص 233.)، بغدادی، ص ج 5، ص 37.
3. علی حبه ایمان و بغضه نفاق( فرائد السمطین-خوارزمی، ص 236)
4. علی منی بمنزلة هارون من موسی( طبرانی، خوارزمی).
5. علی ذکره عبادة و النظر الی وجهه عبادة (ریاض النضرة ، ج2،ص 211.)
6. انا مدینة العلم و علی بابها(رسول الله(ص).
شمهای از خرمن بیکران فضایل علی(ع) است و ...
الحمد لله الذی جعلنا من متمسکین بولایت علی ابن ابی طالب )ع( در پایان حمد و ستایش مخصوص خدایی که ما را از پیروان علی (ع) قرار داده است.
[1] وسائل الشيعه، ج20، ص202، حديث 509.
[2] مائده / 3.
[3] مائند/ 3
[4] آلعمران /19.
[5] آلعمران /85.
[6] نساء/ 3
[7] شعرا/ 214.
[8] ارشاد القلوب، ج 1، ص 32
[9] شیخ صدوق،آمالی.
[10] ارشاد القلوب، ج 1، ص 32
بسم ا لله الرحمن الرحیم